***Vanwege problemen met Youtube zijn de meeste filmpjes dit keer niet in de blog te vinden maar via een link naar een speciale pagina te bekijken, klik op de titel van een nummer om doorgestuurd te worden naar diens pagina!***

Welcome to Amsterdam! ~ Oh nee het nummer heet eigenlijk Welcome to New York hè… Nou ja, lekker boeiend! Gisteren vond het echte feest toch echt plaats in Amsterdam hoor, hahaha.
Gisteravond was het tijd voor alweer ons laatste concert in de concertreeks van dit jaar. Na Katy Perry in maart, en Ariana Grance en Maroon 5 de afgelopen maand mocht Taylor Swift dit rijtje afsluiten. Och ik kan me de stress om de kaarten nog goed herinneren… Wat een ramp zeg, binnen no-time was het concert uitverkocht en ik was niet alleen verantwoordelijk voor kaarten voor mijzelf en mijn moeder maar ook een Facebook vriendin en haar vriend. Gelukkig lukte het uiteindelijk, en kon ik zitplaatsen in de zaal bemachtigen. Ik was wel een tikkeltje verrast door deze optie, meestal bestaat de zaal immers uit alleen maar staanplaatsen. Deze plekken werden echter omschreven als een van de beste, dus het leek me wel het proberen waard!
Aan het begin van de avond vertrokken we richting Amsterdam om na een korte stop bij de McDonalds bij de Ziggo Dome aan te komen. Na twee Mac’s onderweg te hebben geprobeerd die bijna uitpuilde van de mensen, besloten we uiteindelijk gewoon maar bij de grote M bij de Arena wat te gaan eten. Hier viel de drukte gelukkig mee, en door de handige interactieve borden was bestellen ook een makkie (en best geinig ook nog eens, hahaha).

We kwamen rond 19u bij de Dome aan en besloten nog even in de auto te blijven zitten om mijn telefoon tot 100% te laden. Klaar voor de opnames gingen we dus rond 19.15u naar binnen. Het was complete chaos buiten, en bijzonder genoeg stonden de langste rijen voor de twee ringen. We mochten gelukkig aansluiten in de kortere rij in het midden en waren hierdoor al binnen enkele minuten binnen. Eenmaal binnen hebben we onze plekken gauw opgezocht. En tja, om nu te zeggen dat ze echt heel goed waren. Nee… Ze vielen nu ook weer niet tegen, maar door de plattegrond kon je zodra een iemand voor je opstond al niks meer zien. Natuurlijk hadden wij nu net weer zo een ‘leuke’ meidengroep voor ons die tijdens het voorprogramma al ging staan en daarna niet meer op hun stoelen heeft gezeten. Waarom neem je dan geen staanplaatsen vraag ik me altijd af (want die waren er immers ook)?! Nou ja, ik heb mijn best gedaan er mijn avond niet door te laten verpesten en mijn lichaam maar even te laten voor wat het was. Ik wilde dit concert immers goed zien en echt meemaken! Aangezien de plaats naast ons leeg bleef konden we uiteindelijk nog een plekje opschuiven wat af en toe een klein beetje hielp voor het zicht. Ik heb uiteindelijk het meeste wel aardig kunnen zien. Maar helaas gold dit niet helemaal voor de Facebookvriendin die naast ons zat en een stuk kleiner was. Absoluut dus wel een kritiekpuntje nog voordat het concert echt goed van start was gegaan.

Openingsact was James Bay, bekend van onder andere Let It Go en Hold Back The River. Hij deed een korte set van ongeveer een half uurtje en hoewel zijn stem absoluut lekker klonk en zijn muziek zeker niet slecht was kon hij bij ons de sfeer maar moeilijk er in brengen. Het was het gewoon net niet. Absoluut niet slecht, maar gewoon niet helemaal ons ding (niet te vergelijken met Rixton en Magic!).

Tussen het voorprogramma en het concert van Taylor werden trivia vragen, interview items en andere leuke beelden getoond dus dat was wel erg goed bedacht. We werden goed vermaakt in tegenstelling tot menig ander concert. Ook werden we door Taylor zelf verwend. Bij binnenkomst kreeg iedereen een plastic armband welke tijdens het concert gebruikt kon worden. Van tevoren hadden we geen flauw idee wat dit inhield, maar het effect bleek echt waanzinnig mooi te zijn. De hele zaal, alle armbanden, waren zo geprogrammeerd dat ze reageerde op de nummers die Taylor speelde. Waardoor wij als publiek soms eigenlijk ook als decor diende. Het was een prachtig effect om ruim tienduizend man daarbinnen met die armbanden om te zien, en dat gratis als cadeautje van Taylor uit! Niet om nu zuur te doen over Ariana Grande… Maar zij had een soortgelijk effect met kattenoren bij haar concert die gekocht konden worden, voor 45 euro! Deze armbanden deden allemaal wat ze moesten doen en werden gratis uitgedeeld aan iedereen. Ach ja, verschil moet er wezen hè, hahaha.

Iets later dan gepland, ongeveer 5 minuten te laat, begon Taylor Swift dan eindelijk aan haar langverwachte allereerste concert in Amsterdam! Het concert begon wat vaag met heel veel gegil van meiden die uit de hal kwamen, waardoor het net leek alsof Taylor langs het publiek liep. Maar uiteindelijk verscheen ze toch zoals verwacht op het grote podium om te openen met Welcome To New York. Hierna volgde een set met oude en nieuwe nummers. New Romantics en Blank Space mochten natuurlijk niet ontbreken. I Knew You Were Trouble was in een compleet nieuw jasje gegoten en voorafgaand aan I Wish You Would vertelde Taylor nog een leuk verhaal aan het publiek.

(het zicht als je besloot even te gaan zitten)

Tijdens de kledingwissels was ook aan het publiek gedacht, met interviews van Taylor’s vriendinnen over haar en haar muziek. Selena Gomez, Lena Dunham en Haim kwamen onder andere voorbij om hun zegje te doen over hun vriendin in aanloop naar How You Get The Girl en zorgden zij voor heel wat enthousiaste reacties hier en daar in het publiek. Ook Taylor’s katten (Dr.) Meredith (Grey) en (Detective) Olivia (Benson) kwamen tijdens een van de filmpjes voorbij en zorgde voor heel wat komische momenten tussendoor.

Het concert bevatte een goede afwisseling van uptempo nummers en ballads, en Taylor had continu interactie met het hele publiek zoals ook voorafgaand aan All You Had To Do Was Stay. Een wereld van verschil met Ariana eind vorige maand, die nauwelijks op het publiek reageerde en helemaal niet met ‘ons’ in gesprek ging. Taylor’s dansers, alleen maar mannen, waren ook geweldig en samen met mooie decors was het een prachtig geheel. Niet heel bijzonder of speciaal, maar gewoon mooi. Wat ook voldoende is als de zang en interactie met het publiek dan verder ook zo goed is als tijdens de 1989 World Tour. I Know Places liet zien hoe je met weinig decors toch een hele mooie performance kan geven, en tijdens Style werd gebruik gemaakt van een aparte rollende catwalk.

De hoogtepunten van het concert kwamen voor mij pas tegen het eind. Te beginnen met het podium… Tijdens You Are In Love (zie hieronder) bleek Taylor een soortgelijk podium als Justin Timberlake te hebben, inderdaad ‘het’ podium. Haar podium kon echter niet alleen omhoog maar ook nog eens draaien. Waardoor er een set ontstond door de hele Dome over het zaal publiek heen tijdens de nummers Clean en de speciale 1989 remix versie van Love Story. Het was prachtig en zorgde er ook voor dat het contact tussen Taylor en haar publiek nog hechter werd. Met dialogen over het leven, en inspirerende teksten over alles wat zij had doorgemaakt wist ze ook de periodes tussen nummers goed in te vullen.

(hier een filmpje van mijn favoriete optreden van de avond, het laden kan even duren, excuses hiervoor)

Maar het knalfeest begon echt tijdens de laatste nummers. Te beginnen met natuurlijk Bad Blood. Het dak ging er af en iedereen deed zo heerlijk mee! Op dat moment merkte ik pas echt hoe zeer ik dat zaal-gevoel de afgelopen jaren heb gemist, door altijd maar in de ring te zitten. Ook leuk, en een stuk beter voor mijn gezondheid. Maar in de zaal doe je pas echt lekker mee op zo een moment en ga je echt op in de menigte. De rockversie die ze hierna bracht van We Are Never Ever Getting Back Together was ook top, net zoals de andere aangepaste versies van nummers die ze hiervoor hier en daar had gedaan overigens.

Het concert eindigde met een toegift van Out Of The Woods en afsluiting met Shake It Off. Voor dat laatste nummer werd het bewegende podium weer ingezet en gaven Taylor er haar dansers nog een laatste show weg. Het was een feest waarbij Taylor je echt betrok, en je niet het gevoel had naar een artiest te zitten kijken maar echt deel uit te maken van een concert. Dat laatste is zeldzaam, iets wat maar weinig artiesten kunnen maar in mijn ogen een artiest echt goed maakt.

Een beetje doof, met heel veel pijn maar ook een hele gezellige avond achter de rug zaten we rond 23.15u in de auto. Want ja ze liep ook nog eens ruim een kwartier uit, waar wij overigens geen enkel probleem mee hadden hoor. Wat een uitkomst is die Dome garage dan trouwens zeg, minimale drukte en binnen een minuut alweer onderweg terug naar huis! Eenmaal thuis heb ik nog even de filmpjes uitgezocht met het idee daarna lekker te genieten van m’n bed. Maar helaas… Nadat eerst mijn computer er halverwege het proces mee kapte was daarna slapen ook een uitdaging op zich. Ondanks de medicatie die ik op was wilde mijn lichaam echt niet meer. Ik was helemaal kapot, zowel mentaal als fysiek gesloopt van ons avondje uit. Maar mijn lichaam had teveel pijn om z’n rust te vinden. Mijn lever, benen, voeten, enkels, buik, alles deed pijn en ik kon in geen enkele houding langer dan enkele minuten blijven liggen. Uiteindelijk ben ik rond 6u ’s ochtends eindelijk even een uurtje in slaap gevallen om vervolgens weer enkele uren wakker te blijven. Gelukkig had ik maandag weinig gepland staan dus heb ik nog een gat in de dag kunnen rusten. Al zal de pijn vrees ik nog wel even aanblijven.

Het is gewoon jammer dat mijn lichaam mij zo tegen moet zitten op dit soort avonden. Ik heb tijdens het voorprogramma een groot deel van de tijd gezeten, en tussendoor tijdens het concert ook hier en daar even enkele minuten mijn stoel opgezocht. Maar omdat er zittend gewoon helemaal niks te zien was en je op zo een moment ook niks wilt missen werd je eigenlijk verplicht te staan. Het was een erg leuke avond, ik heb echt van het concert genoten en vind dat Taylor absoluut thuis hoort in het lijstje van topartiesten die wij live hebben gezien! Maar dit kleine onderdeel van de avond was wel een beetje jammer. Toch kijk ik terug op een zeer geslaagde avond uit, met leuke muziek, mooie en grappige momenten waarbij ik zelfs hier en daar echt wat kippenvel had en bovenal een waanzinnige artiest die heeft laten zien wat ze kan. Taylor zelf heeft zo te zien ook van de avond genoten, want ze postte ’s nachts nog dit op haar Twitter tijdlijn;

Het is erg jammer dat dit alweer het laatste concert in ons rijtje uitstapjes was dit jaar. Waar moeten we nu toch naar gaan uitkijken hierna? Hopelijk vinden we gauw weer wat nieuwe mooie uitstapjes om naartoe te leven. Maar eerst… UITRUSTEN!!!